dr 18 ocak egrisiyle dogrusuyla

burada yazmaya başlamadan kararını verdigim şey paylaşmayı isteyip istememekti. sonucta yazıyorum o halde sadece iyi şeyleri paylaşmayıp başarısız guçsuz anlarıda paylaşmak gerekir. neticede herkes insan...
memleketten peder bey torun sevmeye geldi. zaten gece yarısından sonra yatmış vucudum tüm gün uykusuz gıdasız yıprandı, akşama da iki tek (iki mutevazi oldu) atınca bu saatte antreman yapıp tukettim kendimi. amacım evde agırlık ile intervali bitirmekti. hani 30 45 60 90 60 45 30 intervali. sırf bu seti bitirebilimek için agırlıgı dahada hafiflettim. 64 kg a indim. ama nafile 74 de bile daha iyi yapmıştım. neye niyet neye kısmet. bu daha oncede başıma gelmıştı ona ragmen sınır bozucu. gerilemek. zaten iki yıldır oturup bir yerleri buyutuyorum. ve şimdi onc çalışmadan sonra gerilemek. sanırım bu aralıksız gunlere ara vermek gerekecek. ama inadına antalyaya kadar zorlamak geliyor içimden. yarın planda olmamasına ragmen kampus yapmak geliyor. bilemiyorum. zihnim bulandı yine stresten. sanırım onceki denemeleirm gibi yapacagım . seti bitirene kadar parametrelerle oynayacagım. daha once boyle bir takılmayı yine laktik asit çalışmasında yaşamış ve iki hafta o noktayı gecememiştim. sonrasında maksimal gucu geliştirip geçmiştim. ama maksimal gucu de geliştiremiyecegim bir noktaya gelirsem? agırlık kaldırma nedeni ile herkule dondum ama ne yazık ki mutlu degilim bundan....

saat 23 30. kendime duydugum sinir ile bir kez daha denedim. bu sefer oldu. 64 kg ile set bitti. ne değişti? hiç bir şey. daha yorulmuş olmam gereken bir anda bitirdim. çünkü saniyeleri saymadım. daha yavaş olan nefesimi saydım. ve sınırda da olsa bitirebildim. bir ust kg ile deneyemem sanırım. bunu yapmadan once aynı kg ile dinlenme periodlarını 50 saniye ye çekerek yineden deneyecegim. biterse o zaman belki...