en son yazımdan beri bir ay geçti. bu arada ben yaklaşık 7 yılımı alan Şanlıurfa defterimi kapattım. iyilik güzellik endişe sıkıntının birbiri içine geçtiği harmanlandığı bu zaman dilimi yerini yeni bir ritm yaşam siklusuna bıraktı. koşuşturmaca asla bitmez ancak içimde dingin bir huzurunda varlığını duyumsuyorum.
rüya gibi günlerdeyim. denizi görüp koklamak, sağda solda kaya bantlarını aklıma kaydetmek. basit, küçük ve güzel bir sahil beldesinde hekimlik. 7 yıllık tecrübelerimin o kadar tersine ki.
dün sabah kendimi işten önce Akdeniz'in kasım sularına bıraktım. 400 metre kulaç 1 km kumsal koşusu ve sonrasında iş.
Urfa dan ayrılırken içimi en çok buran antrenman salonuma sırtımı dönmek ve kepengini kapatmak oldu diyebilirim. son antrenmanımı yaklaşık bir hafta önce perşembe günü sabah yaptım. son videoyu çektik. yıllardır sarstığım gıcırdattığım mdf'leri benden bir parça olan tahta tutamakları çıtaları ağırlıkları barfiksi ve iki antrenman kardeşimi geride bırakarak...
3 yıldan fazla düzenli antrenman yapmam bende sıkı bir alışkanlık oluşturmuş olmalı ki bu günlerde ne yapacağımı kestiremiyorum.
tempus fugit x diyorum.
x serkan ercan ve övgüne bu zorlu rotanın ilk tekrarını yaptıkları için geç kalmış bir selam
