bir önceki kampus serisinin aynısını yaptım, ama bu sefer doktorum da tavsiyeleriyle 1-4-7 serisinde haybeye telef olmak yerine 1-3-6 ve 1-5 serilerini denedim. onları da yapamadım gerçi...
yalnız kampüs tahtasından, o son çıtaya ulaşmaya çalışırken, böyle parmak uçları tahtaya bir an değip de sonra titremelerle çarpa çarpa mindere yuvarlanırken şunları iyice idrak ettim:
1. alttaki kolla vücudu itmek çok önemli
2. kitlenen kol tarafına tıpkı diz düşürür gibi omuzlardan hafifçe dönmek uzamayı kolaylaştırıyor.
3. daha çok ekmek yemek gerekiyor
biraz da diz güçlendirme çalışacaktım ama pek vaktim yoktu, 2007 ocağında dağda kaybettiğimiz rahmetli bürkan'ın annesine ziyarete gidecektik geç kalmak istemedim. yarım yamalak esneyip bitirdim antrenmanı.
bizim dksk'dan çocuklar bir de fotoğraf albümü hazırlamışlar; işte bürkan'ın eski fotoları filan. bazıları benim de olduğum etkinlikler hatta. bakarken içim gitti. gerçekten umut veren bir sporcuydu, yaşasa bugün dksk bambaşka bir yerde olacaktı belki de.
1 yorum:
ha gayret ugurum. ha gayret. bende 4 gun once ansızın hatırladım kaybettiklerimden bazılarını sonra bugun hatırladım yeniden daha başkalarını. sonerleri, kursatı, zümrütü. sonerin kaybının uzerinden aaz degil bir 11 yıl geçmiş. evlendim coluk cocuk. hala aklımda sıcak gülümsemesi, mutevaziliği, analar ne aslanlar dogururmuş... hep gulup eglenmek yok ara sırada huzun var hayatta....
Yorum Gönder