cephe savaşı

pratğe dokulene kadar her şey sadece bir plandan ibaret. savaşlarda da bu böyle diger hesaplrda da. benim acı vagonumun nelere dayanabilecegini gormek için geyikbayırına gitmiştim. bundan daha da onemlisi tırmanışın benim için ne ifade ettigini tekrar gormem gerekıyordu. sayılar. + lar - ler ve rakamlar dünyası mı yoksa bunun otesinde hayallerimde yaşattıgım başka bir dünya mı..
velhasıl gittigimde atmosferik durumlar çok da tırmanışın motivatoru degildi. yagmur yagış ıslak bir soguk. 5 günde 3 gun tırmandım. kısaca soylemek gerekirse 6-7 derecelerde bir sorun yok. sanırım o düzeyi korumuşum ara dereceleri denemeye fırsat olmadı . daha zor bir rotaya girdim. ilk gun negatif egimler tutuşlar hamleden hamleye geçişler tutuşlar düşme korkusu ziyadesiile vucuduma garip geldi. sırt kaslarım vs vs. bir iki
denemekle yvaş yavaş alıştım ancak rotanın kölesi olmamak için orada bıraktım. son gun ise sevgili alper ile sıcak bir havada sadece tırmnışı hissederek kolay ve uzunca rotalara girdik bir yandan geyik yaptık bir yandan tırmandık. bir arkadaşınla başka bir şey düşünmeden dostklukla tırmanmak en guzeli benim için.
bir durum degerlendirmesi yapacak olursak şimdiye kadar hep uzun hamleler calıştım. tutuşlarım bu nedenle o kadar guclu değil henuz. zaten bunu deneyecek bir rotaya da girmedim. bir başka degerlendirme interval surelerim ile ilgili. rotalar en aşagı 4 dakika surmekte o nedenle intervallerimi uzatacagım ilk etapta.