Şimdilerde atletizme yoğunlaştım. Yarı yokluktan, yarı ihtiyaçtan. 40 lı yaşların hemen altındayım ve kardiovaskuler saglık için birşeyler yapmak isterim. 50 lilerime 10 yıllık atletizm deneyimi ile girmek saglıklı bir hedef gibi geldi bana. Urfa dan ve ekibim kardeşlerim cardon team den ayrılınca ancak böyle bir çıkış buldum. Spor tırmanış " boldering hariç" tek başına yapılabilecek bir etkinlik değil. Ancak antreman öyle. Hem tırmanış antremanı hemde atletizm antremanı. İnsanlığın 1920 lerden bu yana atletizmde gelişmeler gösterdiğine inannırdım. Oysa geçmiş gerçek anlamda sert koşucularla ve adanmış insanlarla doluymuş meğer. 100 tur 400 metre koşan Emile Zatopekten tutunda haftalık 300 km antreman koşusu yapabilen Pirie ye kadar ne sert adamlar varmış. Bilmemek hata, öğrenmemek ayıp. En azından isimlerine saygıyı hakediyorlar. Farkında olmadan bu sporcular şunu yapmışlar
- Antremanlar eğlence için değil, gelişmek için yapılır
- Antremanların volümünü geniş tutmuşlar
- Antremanların şiddetini zamanla arttırmışlar
Yakında yeniden eskisi gibi tırmanış antremanları yapmaya başlıyacağım az kaldı. Salon bitti gibi. Eskisinden daha iyi bile oldu diyebilirm. Atletizm den elde edeceğim vizyonla yeni şeyler yapmak istiyorum.
Bu pazar pistte 10X200 koştum. Araları nizami 2 dakika tuttuğum için eski yaptığım antremandan daha set geçti. 2 si hariç digerlerini 40 saniye altında koşabildim. takiben yaklaşık 50 basamaklı stat merdivenlerinde çıkış çalıması 9 set. en son deneme amaçlı 400 metre. hedefim olan 90 sn nin altında koşamadım ancak 23,12-23,23-23,24-22,44 gibi birbirine pek yakın 100lük zamanlarla koşabildim. Birazda yorgunluk ve ekonomi endişesinin ön planda olduğu bir koşu idi. sonrasında eve kadr olan 3 km lik etapta siprintler ve yürümeler ile bitirdim antremanımı....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder